HAYATIN İÇİNDEN.... DOSTLAR....

HAYATIN İÇİNDEN...
DOSTLAR...
Zaman insana ne güzel şeyler gösterir. Düşüncelerin bakışların zamanla neler yaşatır kim bilir insana. Hayatın yorgunlukları sarmadan seni hep mutlu olduğunu düşünürsün. Ne zaman,ki dostlarım arkadaşlarım var dersin işte o zaman hayat başlıyor. Başarılı olursun etrafında müthiş derecede seni öven senin başarını kendi başarısından daha çok öne çıkartırlar dostlar. Ne yaparsan sen en iyisini yapıyorsun derler.ne zamana kadar güneş batıncaya kadar. Yalnız başına kaldığında esasında gerçek dostları arkadaşları kafanda büyütecek altına alırsın. Ben kimim gücüm ney neyi nasıl yaparım diye düşünceye kendini haps edersin. Bilirsinki basit bir kul. Bir nefeslik ömrün olduğunu hatırlarsın ama. Ya dışardaki çevren dostların seni erişilmez çok güçlü tuttuğunu koparan biri olarak kabul ederler. İşte o zaman gerçekten kendini o insanların gördüğü gibi görmeye başlarsan. Senin için işte o zaman kıyamet alametleri gibi tehlikeler etrafını sardığını çok geç fark edersin. Biraz sallansan neler neler söylenmeye başlar dost arkadaş dediklerin. Ne seni anlarlar ne senin aynı insan olduğunu düşünürler. Sallanma yeterki karakterin sağlamsa aldırış etmezsin. Konuşanlara konuşulanlara. Biliyorsun,ki sen aynı insansın aynı karaktersin. Çünkü neyse o sundur. Bir başka gözle görmezsin kendini kendi gözünle görürsün her şeyi. Dostların gerçeğini sahtesini adisini Şerefsizini. O zaman anlarsın etrafındaki çoğulların çoğunun boş olduğunu. Gerçek dostların hep senin yanındadır. Yapraklar son baharı hatırlatsada.